Zijn echte naam was Robert van Heeckeren, maar iedereen kende hem als de Rode Baron. Een kluizenaar van adel, die woonde in een bouwvallige jachthut net buiten Ruurlo. Een stuk bosgrond van twee hectare met daarop een oude met boeken volgestouwde hut en een vervallen schuur, dat was alles wat er nog over was van het rijke familiebezit van weleer.
Was de Rode Baron in kringen van adel een buitenbeentje, ook binnen het Hengelose jongerencentrum Fashion anno 1970 viel hij op door zijn sinistere uiterlijk. Hij verscheen steevast in zwarte trui, zwart hemd en zwarte broek. Uit zijn versleten sandalen staken vuilgrijze sokken van geitenwol. In de sterk kalende kop boven zijn lange magere gestalte blikten altijd twee blauwe ogen onderzoekend rond.
Van Heeckeren was kort na de oorlog opgeroepen om deel te nemen aan de politionele acties in Indonesiƫ, maar hij weigerde. Het kwam hem op een internering in Kamp Vledder te staan. Veroordeeld tot een verblijf op de strozak, begon de berooide baron boeken over meditatie en yoga te lezen. Hij kwam in contact met een befaamd yogaleraar uit India en kreeg de meditatiekunst onder de knie. In Fashion vond hij het publiek dat zijn lessen gretig in zich opnam. Met zijn 62 jaar behoorde Van Heeckeren tot de oudste bezoekers van het jongerencentrum.
De Rode Baron duikt op in mijn boek over Fashion, dat inmiddels in eerste concept klaar is. Nu is het een kwestie van slijpen, schuren, schaven en herschrijven. En intussen kijken of ik een interactieve app kan laten maken om het verhaal van een extra dimensie te voorzien: de muziek, het beeld en andere informatie achter het boek. Hou deze website en mijn tweets in de gaten!