In de schoenendoos van mijn vader vond ik een bijna vervlogen herinnering in zwart-wit. Een foto uit 1973, geschoten op het dak van stadion Veldwijk. We staan er met ons vieren keurig op: mijn ouders, ikzelf (een jochie van 8) en de Europacup I. Ooit hadden Ajax en Hengelo iets met elkaar. Vóór elk voetbalseizoen kwamen de Amsterdammers naar Twente. En in de jaren zeventig trainden ze op de velden van ATC, de club waarvan mijn vader voorzitter was. Cruijff, Krol, Rep en Haan in onze eigen achtertuin! Toen kwam dat bijzondere verzoek. Of wij, op de terugweg van vakantie, de Europacup wilden meenemen van Assen naar Hengelo. Voor de oefenwedstijd die Ajax zou spelen in stadion Veldwijk. Daar zat ik op de achterbank van onze Opel Kadett, met naast mij de cup van mijn dromen. De cup die Ajax drie keer op rij had gewonnen en die ik koesterde als een persoonlijke trofee. Aangekomen in Hengelo gingen we tanken bij garage Bleeker, toen nog aan de Deldenerstraat. De pompbediende in de blauwe stofjas knikte me vriendelijk toe, totdat hij opeens die wereldberoemde beker naast me ontwaarde. Zijn glimlach bevroor, zijn ogen werden groot. Ongelovig schudde hij z’n hoofd. En ik? Ik begon nog harder te glimmen dan de cup.