Op 13 mei verscheen mijn boek Jatti. Eindelijk. Ruim 10 jaar onderzoek deed ik naar de Fashionmoord, waarbij ik een flink archief doorspitte en met tientallen betrokkenen sprak. In mijn achterhoofd wist ik dat het hierbij niet zou blijven. Ik verwachtte dat dit boek best iets zou losmaken bij veel mensen. Maar de mate waarin dit nu gebeurt, verrast me. Dagelijks word ik gebeld, gemaild, geappt, noem maar op, over deze zaak. Mensen met tips over de vindplaats van het lijk, mensen die een herinnering aan Jatti willen delen, politiemannen die hun tanden weer in deze cold case willen zetten, lezers die hun ervaringen kwijt willen (gelukkig vooral in positieve zin) en media die er aandacht aan besteden. Mijn ‘gewone’ journalistieke werk komt soms in het gedrang. Er komt ook nieuwe informatie boven water. Zo sprak ik met een vrouw die ooit werkte in de slagerij waar ook het slachtoffer Gerrit ‘Jatti’ Wensing werkzaam was. Ze heeft in een schrift alle herinneringen aan hem opgeschreven, tot in de kleinste details. Ik mocht het lezen en was zwaar onder de indruk. Jatti wist dat hij zou worden vermoord, blijkt uit de aantekeningen. Op de dag van zijn verdwijning (in het voorjaar van 1971) vroeg hij het slagerijmeisje goed voor z’n moeder te zorgen, omdat hij waarschijnlijk niet zou terugkeren. Hij had haar eerder al het wijnrek van zijn slaapkamer cadeau gedaan. Hij zou het immers toch niet meer nodig hebben. Meerdere keren belde in die tijd een jonge vrouw naar de slagerij die telkens vroeg naar Jatti. Het waren geen fijne gesprekken tussen de twee. Bij het laatste gesprek vroeg ze aan Gerrit om die avond naar Fashion te komen. In de witte Opel, die hij na veel zeuren van zijn vader mocht gebruiken, reed hij naar Hengelo. Zijn dood tegemoet. Lang dacht de familie dat Jatti een tijdje verdwenen was. Hij zou misschien in het Vreemdelingenlegioen zitten. Maar toen hij zelfs op de verjaardag van zijn moeder niets van zich liet horen, drong het besef geleidelijk door: Gerrit leeft niet meer. De politie maakte geen werk van de verdwijning, want hij was 26. Meerderjarig dus. Pas in 1985 kwam aan het licht dat Jatti in Fashion was vermoord. Waar Jatti ligt begraven, is nog altijd een mysterie. Achter de schermen kijk ik of ik samen met een paar deskundigen het laatste puzzelstukje kan vinden in een zaak die mij (en heel veel anderen) voorlopig niet loslaat. Ik schat in dat er straks voldoende stof is voor een gewijzigde druk. Misschien wel een vervolg: Jatti 2. En daar hoeven we dit keer geen 10 jaar op te wachten.