We schrijven ergens in de jaren tachtig. Ramses Shaffy en Liesbeth List hebben Hengelo gekozen om hun nieuwste show in première te laten gaan. Het duo wil vanuit de nok van het theater in een metalen kooi afdalen naar het podium. Theatertechnicus Ben Oude Middendorp is erbij. ‘Dat ding woog 280 kilo en dan moesten zij er ook nog in! Ze hadden staaldraad met staalklemmen meegenomen. Onverantwoord was het, maar het moest en zou gebeuren. Dat het nog goed is gegaan…’

Achter de magie van het podium schuilt menig gevaar. De theatertechnici hebben het niet makkelijk in die jaren en moeten soms onverantwoorde risico’s nemen. Zeker in Hengelo, waar de schouwburg uit 1913 dan op zijn laatste benen loopt. De arbeidsinspectie is er bijna kind aan huis. Als de toneeltoren op instorten staat, dreigt zelfs sluiting. Het probleem wordt provisorisch opgelost met een metalen korset.

Nee, met de veiligheid neemt de theaterwereld het in de vorige eeuw niet zo nauw. Dat ervaart Oude Middendorp bij de voorbereidingen voor een musical met Ernst Daniel Smid. De grote decorstukken moeten ’s middags voor de voorstelling met een lier omhoog getakeld. Gewicht: 3.000 kilo per decorstuk. ‘Ik had er al geen goed gevoel bij. Toen we na twee dagen spelen de boel weer afbouwden, ging ik kijken wat het draagvermogen van die lier eigenlijk was. Bleek het maximaal 1.500 kilo te zijn. Daar laten ze dus de technici mee werken…’

Het is een ontluisterend inkijkje in het leven van de honderdjarige schouwburg van Hengelo. Meer verhalen zijn te lezen in mijn nieuwste boek ‘Doek op!’.