Tien jaar geleden interviewde ik acht jonge vaders voor het boek ‘Jong Ouder’. Ik hoorde aangrijpende verhalen over het prille, onverwachte vaderschap, dat de toch al woelige levens van de jongens op de kop had gezet. Een van deze jonge vaders (Marco heet hij) zocht ik deze week op voor een reportage voor de Persgroep-bladen. Ik wilde weten hoe het nu met hem is, hoe hij terugkijkt op toen en hoe zijn relatie met zijn 10-jarige zoon is. Zoals veel jonge vaders had Marco een moeilijke periode doorgemaakt, waarin de relatie met de moeder stukliep en hij zijn kind een tijdlang nauwelijks te zien kreeg. Ik was ontroerd toen hij vertelde over het ene moment dat hij nooit zal vergeten: de eerste keer dat zijn zoontje hem ‘papa’ noemde. De ultieme bevestiging van zijn vaderschap. Nog nooit was Marco zo gelukkig geweest. Ik dacht meteen terug aan mijn eigen eerste papamoment. En ik begreep zijn geluk.