Henk Asbroek komt als loopjongen vaak bij de directiekantoren van Stork. Op een dag wordt hij zomaar uitgenodigd door meneer Willem. ,,Het lampje op gang brandt niet”, zegt de directeur tegen z’n 14-jarige werknemer, ,,dus je mag gewoon naar binnen hoor.”
Henk wordt uitgenodigd om te gaan zitten op een van de mooie stoelen in het luxe directiekantoor. Hij verbaast zich over de dure gordijnen en schilderijen aan de muur. Jullie zijn de belangrijkste mensen binnen ons bedrijf, laat Willem Stork weten. Zonder loopjongens geen communicatie tussen al die verschillende afdelingen. De boodschap van de directeur: loopjongens zijn de smeerolie van het bedrijf. Onder de indruk van deze ontvangst vertrekt Henk weer. Hij zal deze ontmoeting nooit vergeten.
Zo begint een van de verhalen in mijn boek ‘Storkiaan – een leven lang’. Wil je meer lezen over de mensen van de werkvloer die Stork groot hebben gemaakt? Haal het boek bij boekhandel Broekhuis. En vergeet ook niet naar de theatervoorstelling Stork! (t/m 22 september) te gaan.
1 comment
Comment by Jan Veldman
Jan Veldman 9 juni 2023 at 22:38
Zelf en ik 6 jaar in opleiding geweest van 1960 tot 1966 voor het vak van modelmaken Ik heb dus niet de aftakeling van het bedrijf meegemaakt. Na mijn studie aan de HTS 1971 kwam ik terug om mogelijk een baan te vinden bij Stork. Dat is niet gelukt aangezien er geen goede beloning voorgesteld werd. Ben dus bij Heemaf terecht gekomen en later via een aantal bedrijven 1990 weer bij SPM terecht gekomen. Ik heb dus veschillende fasen van het bedrijf meegemaakt. Wanneer je door het boek bladert kom ik eigenlijk niet zo veel kritische kanttekeningen tegen, terwijl je eigenlijk moet concluderen dat Stork zich op meer dan schandalige manier uit Hengelo heeft teruggetrokken. Al die romantische verhalen over het werken bij dit bedrijf geven mij het gevoel dat de kritische mensen niet aan het woord zijn geweest. Het pleasen van aandeelhouders heeft het bedijf naar de knoppen geholpen.