Vlaggen en ballonnen voor een woning aan de Jan Tooropstraat in de Hengelose Es. Het Slingerhuis wordt geopend, bedoeld voor jongeren in de wijk. Alle hotemetoten zijn present. Maar ook enkele buurtbewoners. Met een van hen raak ik aan de praat. Eppo. Hij nipt van een sterke bak koffie in zijn stevige knuisten. ‘Ik heb nog een kater van gisteren.’
Als Eppo hoort dat ik journalist ben, trekt de mist in zijn hoofd op. Hij zet z’n koffie weg en troont me mee naar de naastgelegen flat, waar hij zelf woont. ‘Dit moet je zien. Hier moet je over schrijven.’ Hij opent de deur van het trappenhuis. ‘Kijk, een gratis museum voor moderne kunst.’ Met een knipoog. ‘Uit China. Tja, het moest wel betaalbaar blijven.’
Beneden hangen wat lachspiegels. ‘Zelfportretten’, grijnst Eppo. Dan gaat hij vóór de trap op. Vijf doeken van olieverf hangen op de route naar boven. Vijf geschilderde bouwwerken uit de hele wereld: de Taj Mahal, de Vasilibasiliek, de piramiden van Gizeh, de molens van Kinderdijk en de Chinese muur. ‘Gek hè, met dat laatste schilderij hadden de Chinezen de meeste moeite. Dat hebben we laten aanpassen. De kleuren waren niet goed.’
Met de andere bewoners van de galerijflat aan de Tooropstraat zocht Eppo foto’s en afbeeldingen uit, die kunstenaars in China moesten naschilderen. Een heuse kunstcommissie maakte de definitieve selectie. Het begon met het kopiëren van oude meesters als Breughel, Hals, Van Gogh en Monnet. Ze hangen nu op de galerij van de bovenste verdieping. Daarna volgden de natuurverschijnselen (zoals de Grand Canyon), religieuze taferelen en scènes uit de theater- en muziekwereld (Madonna, Lady Gaga). Tussen kunst en kitsch in olieverf, geschilderd aan de andere kant van de wereld. Kosten: een paar tientjes per doek (inclusief verzendkosten), betaald met een buurtbon uit Hengelo. De wijk is er weer wat leuker op geworden, al zal de mensheid buiten de Jan Tooropstraat dat amper beseffen.