Zijn magazijn is bijna een museum. Rico Pronk trekt een willekeurige doos uit de stelling en hij tovert een messchakelaar uit 1910 tevoorschijn. ‘De eerste schakelaar die ze in fabrieken gebruikten. Er zat 750 volt op en alleen het handvat stond niet onder stroom. Daar zijn heel wat mensen aan overleden.’

Dodelijk is de schakelaar al lang niet meer, want Pronk maakt van dit stukje industrieel erfgoed wat hij noemt verlichtingskunst. Bedoeld voor bijzondere projecten op bijzondere plekken. En veilig volgens de eisen van nu.

De kunstenaar-vormgever heeft ook een indrukwekkende verzameling industriële armaturen. Deze stoere lampenkappen komen uit oude fabrieken in heel Europa. Pronk zwierf er 20 jaar rond en nam de meest bijzondere exemplaren mee. Ook die zijn bestemd voor nieuwe kunstwerken. Ordinaire winkelverkoop, daar doet Pronk niet aan mee. Hij is per slot van rekening afkomstig van de AKI kunstacademie.

Enrico Pronk is mijn nieuwe buurman. Sinds deze maand huurt hij in de Creatieve Fabriek een ruimte voor magazijn, werkplaats en kantoor. Op de plek waar vroeger (onder de naam van Hazemeyer en Holec) schakelkasten en andere elektrische benodigdheden werden gemaakt. Hij werkt samen met de stichting Brug naar werk, ook hier gevestigd. De mensen van de stichting helpen hem met hand- en spandiensten in ruil voor begeleiding bij hun reïntegratieproces. Ook dat past in de gedachte van de Creatieve Fabriek.