Of ik alleen ben, is zijn eerste vraag. Het is niet zonder reden. Wim Kamphuis heeft namelijk een chronisch ruimtetekort. Zijn Enschedese flatwoning staat tjokvol met kunstvoorwerpen uit Afrika en Azië. Ze zijn uitgestald in zelfgemaakte kasten van afgedankte wijnkistjes en stevige dozen van de Jumbo. In de woonkamer is nog net plek voor een kleine bank en een salontafel. De bank is voor Wim. De salontafel voor de laptop, zijn digitale winkelmandje. Voor het bezoek rest slechts een ultralage stoel. Daar ga ik maar op zitten om zijn bijzondere verhaal op te tekenen. Een alternatief is er niet. Ja, staan kan ook. Maar dat schrijft zo ongemakkelijk. Wim (78) vertelt graag over zijn verzameling die bijna dagelijks groeit. Van dat laatste ben ik live getuige, want de deurbel gaat. Een pakketje uit Zeeland met een houten beeld uit India. Gekocht op internet, zoals bijna alle voorwerpen in woonkamer, slaapkamers, hal en wc. Reizen is niks voor Wim. Kost alleen maar geld, je verstaat de mensen toch niet en je wordt er ook nog ziek van het eten. Laat hem maar lekker wegdromen in zijn eigen wereldmuseum.